We bleven ook maar een heel kort dagje... Maar toch, de stad lokte en ik moest gewoon even een rondje doen.
Direct uit het hotel loop je langs de bloemenkraampjes.
En langs de Palmentuin met z'n metershoge bomen als oase in de verder ook zeer groene stad.
Het leukste vind ik toch alle houten huizen die je onderweg tegenkomt, als zelf houten-huizen-bewoonster. Let ook op de man op fiets, hij heeft z'n vogelkooitje bij zich. Je eigen zangvogeltje bleek helemaal hot te zijn bij de heren in Paramaribo, overal kwam ik ze tegen. Daarmee worden zangwedstrijden gehouden.
Het Ford Zeelandia ligt ook op loopafstand, pal aan de rivier. Hier heeft zich een grimmig stukje geschiedenis afgespeeld in het verleden. Ooit was dit het centrum van de slavernij. Later was het de plek van de decembermoorden.
Nu heerste er één en al rust. Er zat een schattig stelletje onder de blauwe paraplu (even inzoomen)...Wilhelmina hield nog steeds de wacht. De kanonnen konden haar inmiddels niet meer helemaal bijbenen.
Om het ford liggen weer veel houten huizen, met veranda's en nog meer palmbomen.
Overal staan kunstwerkjes.
Of hangen er gedichten. Ook weer ter herinnering van het verleden.
Maar hier weer het heden, een lekker verliefd stelletje. Toen ik een uurtje later weer langsliep zaten ze er nog.
Op de meterkast stond: verboden te plakken. Dat gold niet voor de gele bank. Daar werd wel lekker geplakt.
Dit gebouw heeft betere tijden gehad. Maar op de een of andere manier hebben ruïnes wel wat.
De volgende hotspot was het Onafhankelijkheidsplein. Met het Paleis in de verte (daarachter ligt de palmentuin).
Om het plein liggen links het ministerie van Justitie en rechts het ministerie van Financiën met de opvallende klokkentoren.
Plus het meest moderne glazen gebouw van het land. Met natuurlijk weer z'n eigen prominent op sokkel ervoor.
Het ministerie van volkshuisvesting... Juist dit was wrang genoeg een beetje vervallen.
Sommige gebouwen hadden het wel heel erg zwaar.....
Maar dit is toch wel het ideale houten huizen straatje. Nu alleen nog een schommelstoel of nog beter: een hangmat erbij.
Restaurant De Waag, ook in een perfect opgeknapt houten gebouw.
Ben altijd dol op originele verkoopwagens: hier de bakker.
Langs de rivier liep ik verder naar het centrum.
Waar ik weer m'n hart kon ophalen aan nog zo'n leuke verkoopwagen.
Tja, het lijkt alsof ik al uren onderweg ben gezien de grote hoeveelheid foto's. Maar ik was eigenlijk nog maar een kwartiertje verder. Hier was het winkelcentrum.
Met links de grote overdekte etenswaren markt, druk bezocht door de bewoners.
Bij deze meneer kocht ik zelfgemaakte sambal, ketjap, saté en kruiden. Bij het afrekenen bleek ik veel te inhalig te hebben ingeslagen, had niet genoeg geld bij me. Maar de schat zei, met surinaamse tongval, is wèl goed... Dus kon ik toch nog alles mee naar huis nemen.
Zo proefde ik voordat ik ging voorslapen voor de vlucht, nog even hoe het moet gaan smaken. Voor straks als ik het thuis ga klaarmaken. Hmmm... lekkerdere saté wordt niet gemaakt, geloof me.
Eigenlijk hoort hier standaard zo'n Parbo biertje bij. Maar over een paar uurtjes moest ik al vliegen, dus no drinking! Nouja, eerlijkheidshalve ben ik ook niet zo dol op bier.
Op de luchthaven staat meestal maar één kist: het KLM toestel. Dit is een van de weinige oorden waar je nog naar het vliegtuig toe mag lopen. Maar vandaag waren we blij met het busje. De regen kwam echt met bakken naar beneden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten