Vanavond weer chocoladeles. Aangekomen in België bleek dat de leraar ziek was. Erg fijn als je zo lang in de auto hebt gezeten. Bijna was ik dus weer chagrijnig naar huis gereden. Ware het niet dat één van onze andere leraren een mooie zaak in het centrum van Aalst heeft. Daar mochten we een avondje meedraaien.
Voorin het pand is een restaurant met een lange opvallende vitrine met pralientjes (zeg nooit bonbonnetjes tegen een Belg).
Vanuit de winkel kan je zo "live" de werkplaats inkijken. Deze zit achterin, achter een glazen wand.
Er stonden al rekken met vullingen klaar. Na een rondleiding en uitleg van de apparatuur mochten we zelf aan de slag.
We begonnen met de vullingen van een wit chocolade laagje te voorzien. Dat ging even goed, maar ook even fout.... Zodoende deze kettingbotsing. Deed me denken aan het oeroude filmpje van Lucy Ball:
www.youtube.com/watch?v=4wp3m1vg06Q 
Gelukkig wist Johan ze nog enigszins te redden. De echt onooglijke aten we direct op. Om zo min mogelijk afval te hebben natuurlijk....
Uiteindelijk hadden we toch nog best veel mooie exemplaren.
Dus mochten we door aan de bruine band.
We deden nog veel meer, maar daar heb ik geen foto's meer van kunnen maken. Er moest natuurlijk ook gewerkt worden.
Deze x nam ik een officieel doosje van de zaak mee naar huis ipv van onze "eigenbaksels". Nog even snel een foto voor de blog.
Daarna moest het doosje natuurlijk snel weer open. Met alle gevolgen van dien....
Voorin het pand is een restaurant met een lange opvallende vitrine met pralientjes (zeg nooit bonbonnetjes tegen een Belg).
Vanuit de winkel kan je zo "live" de werkplaats inkijken. Deze zit achterin, achter een glazen wand.
Er stonden al rekken met vullingen klaar. Na een rondleiding en uitleg van de apparatuur mochten we zelf aan de slag.
We begonnen met de vullingen van een wit chocolade laagje te voorzien. Dat ging even goed, maar ook even fout.... Zodoende deze kettingbotsing. Deed me denken aan het oeroude filmpje van Lucy Ball: www.youtube.com/watch?v=4wp3m1vg06Q 
Gelukkig wist Johan ze nog enigszins te redden. De echt onooglijke aten we direct op. Om zo min mogelijk afval te hebben natuurlijk....
Uiteindelijk hadden we toch nog best veel mooie exemplaren.
Dus mochten we door aan de bruine band.
We deden nog veel meer, maar daar heb ik geen foto's meer van kunnen maken. Er moest natuurlijk ook gewerkt worden.
Deze x nam ik een officieel doosje van de zaak mee naar huis ipv van onze "eigenbaksels". Nog even snel een foto voor de blog.
Daarna moest het doosje natuurlijk snel weer open. Met alle gevolgen van dien....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten