Het is best een uitdaging om binnen Japan op reis te gaan.
Vind hier maar eens het kaartje met bestemming Kyoto.... Niemand spreekt Engels....
Maar toch lukte het, we wisten later ook nog een aansluitende bus de juiste kant op te vinden. Zelfs ik zat al met m'n benen in m'n nek. En zo'n reus ben ik nog niet met m'n 1.65 mtr. Let ook op de man voorin, dit is niet de buschauffeur, maar gewoon 1 hele hoge stoel voorin de bus.
Op de drankjesautomaat zagen we nog de Japanse snabbel van Tommy Lee Jones. Veel Hollywoodsterren verdienen in Japan een leuk extra zakcentje met het aanprijzen van een lokaal product. Voelde hij zich hetzelfde als Bill Murray, die in de film "Lost in Translation" ook zo'n bijbeunende acteur speelde? Mocht je m nog niet gezien hebben, deze film geeft perfect weer hoe desolaat je je soms voelt in dit land.
www.youtube.com/watch?v=DBpAzy1lMeU 
Heee, leuke slippertjes....
Voor we cultureel gaan, eerst maar weer een hapje eten. Hier een typisch Japanse display, de happen staan, gemaakt van plastic, in de vitrine. Wel makkelijk aanwijzen dus!
Daar was dan de eerste tempel.
Helemaal van hout.
Na een inkijkje op dit tempelpleintje gingen de deuren voorgoed dicht. Van mijn oude cameraatje wel te verstaan... RIP - hij deed het niet meer. Maar ach, barbaar als ik ben: heb je één tempeltje bezocht, dan heb je ze allemaal wel gezien eigenlijk....
Dus eindigen we de dag maar met een eerder opgenomen foto. Eén van de putdeksels in Osaka. Ze hebben wél oog voor detail hè, die Japanners.
Vind hier maar eens het kaartje met bestemming Kyoto.... Niemand spreekt Engels....
Maar toch lukte het, we wisten later ook nog een aansluitende bus de juiste kant op te vinden. Zelfs ik zat al met m'n benen in m'n nek. En zo'n reus ben ik nog niet met m'n 1.65 mtr. Let ook op de man voorin, dit is niet de buschauffeur, maar gewoon 1 hele hoge stoel voorin de bus.
Op de drankjesautomaat zagen we nog de Japanse snabbel van Tommy Lee Jones. Veel Hollywoodsterren verdienen in Japan een leuk extra zakcentje met het aanprijzen van een lokaal product. Voelde hij zich hetzelfde als Bill Murray, die in de film "Lost in Translation" ook zo'n bijbeunende acteur speelde? Mocht je m nog niet gezien hebben, deze film geeft perfect weer hoe desolaat je je soms voelt in dit land. www.youtube.com/watch?v=DBpAzy1lMeU 
Heee, leuke slippertjes....
Voor we cultureel gaan, eerst maar weer een hapje eten. Hier een typisch Japanse display, de happen staan, gemaakt van plastic, in de vitrine. Wel makkelijk aanwijzen dus!
Daar was dan de eerste tempel.
Helemaal van hout.
Na een inkijkje op dit tempelpleintje gingen de deuren voorgoed dicht. Van mijn oude cameraatje wel te verstaan... RIP - hij deed het niet meer. Maar ach, barbaar als ik ben: heb je één tempeltje bezocht, dan heb je ze allemaal wel gezien eigenlijk.... 
Dus eindigen we de dag maar met een eerder opgenomen foto. Eén van de putdeksels in Osaka. Ze hebben wél oog voor detail hè, die Japanners.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten