De morgen begint natuurlijk altijd met een knapperige baguette.
We hadden ook wel een goede bodem nodig voor de "huizenjacht" van vandaag.
Huis nr 1 was het vroegere woonhuis van de franse schrijver Balzac. Hij heeft hier nog jaren onder een andere naam in geleefd, om aan zijn schuldeisers te ontkomen. Het was een lief huisje met een lekkere tuin met uitzicht. Aangezien we niet zo op de hoogte zijn van zijn werk, deed het ons verder niet zo veel. De kamers waren vrij klein. Er liep een schoolklasje rond en één van de leerlingen had behoorlijk lopen winden. Tja, dan sta je snel weer buiten.
Huis nr. 2 was al stúkken beter. Het musee de la Romantique. Dit is het voormalig woonhuis van de dordtse schilder Ary Scheffer. Als geboren en getogen dordtenaar, moet je hier natuurlijk wel naartoe. Het huis is heel sfeervol. Er hangen nog werken van Ary en er stond een lekker pianomuziekje van Chopin op. Ernaast staat het atelier. Het heet het musee de la Romantique omdat alle bekendheden uit die tijd er op bezoek kwamen. O.a. Chopin
www.youtube.com/watch?v=1pdx1kdToSc en Renoir.
Dat alles valt te overtreffen, zagen we bij huis nr. 3 Museum Nissim de Camondo. Een rijke bankierszoon. Zijn vader, Moïse de Camondo,was verzamelaar van kunst en oude meubelen. Hij liet in hartje Parijs de Petit Trianon van Versailles namaken, om alles in op te slaan. Nissim (de zoon) was piloot en kwam om op jonge leeftijd, neergeschoten tijdens de oorlog van 1917. Zijn vader vernoemde het museum naar hem en schonk het aan de stad, die het in ruil wel intact moest laten.
Kijk dat is nou een royale trap. Ook niet zo krakerig als bij die vorige huizen.
Mooie verfijnde meubeltjes. De schilderijen waren allemaal luchtig te noemen dwz geen zware godsdienstige taferelen.
De zon scheen vrij naar binnen. Langs de gedrapeerde gordijnen.
Kijk, nog zo'n lekker zitje...
Zelfs het hang en sluitwerk mocht er wezen.
Op één van de slaapkamers zagen we dit. Best sexy voor toen toch?
Zelfs onze schaduw voelde de romantiek van het huis.
En toen waren we nog niet eens in de keuken geweest. Dat fornuis!!!!!!
En al die koperen pannen!!!!!!!
Dit huis nemen we. Dan willen we wel ons eigen belletje.... Wat een sfeer.
Na alle huisbezoeken, gingen we weer de straat op. Nog helemaal onder de indruk van de koperen pannen uit het museum, spotte ik deze winkel. Daar had je ze voor het uitzoeken.
Iets verderop lag de oeroude bakkersgroothandel G.Detou. Nog even wat chocolade ingrediënten uitzoeken....
Om de kook/chocoladekunsten te perfectioneren, kun je in dit geweldige gebouwtje op de Champ Elysée, een cursus naar wens volgen. Bij de kookschool van Lenôtre is van alles mogelijk, zelfs een cursus Macarons maken...
Hier de oude chef Himself. Zijn opleidingen zijn het kersje op de taart!
Dan nog even de afsluiter van de dag..... natuurlijk.... Deze was bij Angelina mét 's werelds lekkerste chocolademelk.
We hadden ook wel een goede bodem nodig voor de "huizenjacht" van vandaag.
Huis nr 1 was het vroegere woonhuis van de franse schrijver Balzac. Hij heeft hier nog jaren onder een andere naam in geleefd, om aan zijn schuldeisers te ontkomen. Het was een lief huisje met een lekkere tuin met uitzicht. Aangezien we niet zo op de hoogte zijn van zijn werk, deed het ons verder niet zo veel. De kamers waren vrij klein. Er liep een schoolklasje rond en één van de leerlingen had behoorlijk lopen winden. Tja, dan sta je snel weer buiten.
Huis nr. 2 was al stúkken beter. Het musee de la Romantique. Dit is het voormalig woonhuis van de dordtse schilder Ary Scheffer. Als geboren en getogen dordtenaar, moet je hier natuurlijk wel naartoe. Het huis is heel sfeervol. Er hangen nog werken van Ary en er stond een lekker pianomuziekje van Chopin op. Ernaast staat het atelier. Het heet het musee de la Romantique omdat alle bekendheden uit die tijd er op bezoek kwamen. O.a. Chopin www.youtube.com/watch?v=1pdx1kdToSc en Renoir.
Dat alles valt te overtreffen, zagen we bij huis nr. 3 Museum Nissim de Camondo. Een rijke bankierszoon. Zijn vader, Moïse de Camondo,was verzamelaar van kunst en oude meubelen. Hij liet in hartje Parijs de Petit Trianon van Versailles namaken, om alles in op te slaan. Nissim (de zoon) was piloot en kwam om op jonge leeftijd, neergeschoten tijdens de oorlog van 1917. Zijn vader vernoemde het museum naar hem en schonk het aan de stad, die het in ruil wel intact moest laten.
Kijk dat is nou een royale trap. Ook niet zo krakerig als bij die vorige huizen.
Mooie verfijnde meubeltjes. De schilderijen waren allemaal luchtig te noemen dwz geen zware godsdienstige taferelen.
De zon scheen vrij naar binnen. Langs de gedrapeerde gordijnen.
Kijk, nog zo'n lekker zitje...
Zelfs het hang en sluitwerk mocht er wezen.
Op één van de slaapkamers zagen we dit. Best sexy voor toen toch?
Zelfs onze schaduw voelde de romantiek van het huis.
En toen waren we nog niet eens in de keuken geweest. Dat fornuis!!!!!!
En al die koperen pannen!!!!!!!
Dit huis nemen we. Dan willen we wel ons eigen belletje.... Wat een sfeer.
Na alle huisbezoeken, gingen we weer de straat op. Nog helemaal onder de indruk van de koperen pannen uit het museum, spotte ik deze winkel. Daar had je ze voor het uitzoeken.
Iets verderop lag de oeroude bakkersgroothandel G.Detou. Nog even wat chocolade ingrediënten uitzoeken....
Om de kook/chocoladekunsten te perfectioneren, kun je in dit geweldige gebouwtje op de Champ Elysée, een cursus naar wens volgen. Bij de kookschool van Lenôtre is van alles mogelijk, zelfs een cursus Macarons maken...
Hier de oude chef Himself. Zijn opleidingen zijn het kersje op de taart!
Dan nog even de afsluiter van de dag..... natuurlijk.... Deze was bij Angelina mét 's werelds lekkerste chocolademelk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten